Tydzień temu polskie media przekazały wiadomość, że zmarł dr Billy Graham – wybitny Amerykanin. Nie ulega wątpliwości, że należał on do grona najwybitniejszych przedstawicieli chrześcijaństwa i był najbardziej rozpoznawalnym światowej sławy ewangelistą amerykańskim. W czasie swojej wieloletniej działalności religijnej przemawiał bezpośrednio do prawie 215 milionów ludzi w ponad 180 krajach i regionach świata. Setki milionów innych ludzi oglądało liczne transmisje i programy telewizyjne z jego udziałem, a także filmy, programy video, przekazy satelitarne i internetowe. Stał się „duchowym mężem stanu” – szanowanym przez wielkich tego świata. Warto więc przybliżyć niezwykłą sylwetkę tego znanego w świecie, wybitnego ewangelisty baptystycznego.

Urodził się tuż przed zakończeniem I wojny światowej – dnia 7 listopada 1918 roku na farmie w Charlotte, w stanie Północna Karolina (USA). Był synem Williama i Coffey Graham. Wzrastał w okresie Wielkiego Kryzysu końca lat 20. ubiegłego wieku, kiedy to nauczył się cenić wartość ciężkiej pracy swojej rodziny, przy czym znajdywał również czas na lekturę książek z różnych dziedzin. Podstawy edukacji teologicznej zdobył w Florida Bible Institute (obecnie Trinity College na Florydzie). Następnie w 1943 roku ukończył Wheaton College, Illinois i w tym samym roku poślubił koleżankę ze studiów, Ruth McCue Bell – córkę chirurga i prezbiteriańskiego misjonarza pracującego w Chinach.

Po ukończeniu studiów rozpoczął służbę pastorską w Western Springs, w stanie Illinois (USA). Udzielał się również jako ewangelista młodzieżowy w organizacji „Youth for Christ”. Potem zainicjował własne masowe kampanie ewangelizacyjne, które uczyniły go szeroko znanym kaznodzieją nie tylko w USA, ale również poza granicami swojego kraju.

Pierwsza duża kampania ewangelizacyjna odbyła się w 1949 roku w Los Angeles i miała trwać trzy tygodnie, jednak dzięki wielkiemu zainteresowaniu słuchaczy została przedłużona do ponad 8 tygodni, przy czym nabożeństwa w wielkim namiocie rozbitym w centrum miasta odbywały się codziennie. Potem podobne wydarzenia odbyły się np. w Londynie (12 tygodni) czy w Nowym Jorku (1957 r.), gdzie w słynnej hali sportowej Medison Square Garden przemawiał każdego wieczoru przez 16 tygodni bez przerwy. Kilkanaście lat później bodaj największe audytorium – ponad 2 mln ludzi – słuchało go pod gołym niebem w Seulu – stolicy Korei Południowej.

Niemal na początku swojej służby, bo w 1950 roku założył Stowarzyszenie Ewangelizacyjne z siedzibą w Minneapolis, w stanie Minnesota, które w 2003 roku zostało przeniesione do Charlotte, w Północnej Karolinie. Działalność Stowarzyszenia pozwalała rozwinąć tę służbę jeszcze bardziej. Powstała cotygodniowa audycja radiowa „Godzina decyzji”, emitowana co niedzielę na cały świat przez 900 stacji radiowych, następnie telewizyjne transmisje ewangelizacji B. Grahama a potem jego syna Franklina, emitowane  przez 150 stacji telewizyjnych w USA i Kanadzie. Wiele czasopism chrześcijańskich na całym świecie przez lata publikowało felietony ewangelizacyjne Grahama pt. „Moja odpowiedź”, w których udzielał praktycznych porad duchowych i odpowiadał na liczne pytania czytelników. Oficjalnym organem Stowarzyszenia stało się czasopismo „Decision” wydawane w nakładzie ponad 600 tys. egzemplarzy – dostępne po angielsku, niemiecku oraz w języku Brailla (dla niewidomych). Powstało również największe na świecie studio filmowe produkujące filmy ewangelizacyjne – „Word Wide Pictures”. Nakręcono dotąd ponad 120 produkcji, które przetłumaczono na 38 języków dla 250 milionów ludzi.

Oprócz zakrojonej na szeroką skalę działalności ewangelizacyjnej na wszystkich kontynentach, Billy Graham okazał się również wybitnym pisarzem chrześcijańskim. Jest autorem 27 książek, które stały się bestsellerami i wywarły wielki wpływ na życie duchowe milionów ludzi. Jego autobiografia pt. „Just As I Am” (1997 r.), wydana została również po polsku pt. „Taki, jaki jestem” (2010 r.). Opisuje i podsumowuje w niej swoją fascynującą ponad 60-letnią służbę publiczną prowadzoną na całym świecie, wspominając również ekumeniczną kampanię ewangelizacyjną w Polsce w październiku 1978 r.

Trzeba również pamiętać, że choć był tak zaciekle atakowany przez licznych przeciwników choćby z powodu jego ekumenicznego otwarcia, ewangelizowania krajów za tzw. „żelazną kurtyną”, niektórych wypowiedzi politycznych czy wreszcie krytykowanej przez niektórych pozornej prostoty jego kazań, to jednak został doceniony przez wiele autorytetów świeckich i kościelnych. Był przyjmowany przez głowy wielu państw i rządów, w tym również przez papieża Jana Pawła II w Watykanie (12 stycznia 1981 r.). Otrzymał wiele prestiżowych odznaczeń, m.in. Złoty Medal Kongresu – najwyższe cywilne odznaczenie amerykańskie (1996 r.), Nagrodę Wolności Fundacji Prezydenta Ronalda Reagana (2000 r.) czy honorowy tytuł szlachecki wraz z Komandorią Orderu Imperium Brytyjskiego (2001 r.). Prezydenci USA darzyli go wielkim zaufaniem jako duchowego doradcę, zapraszali na uroczystości, słuchali jego przemówień jako ewangelisty narodu amerykańskiego.

Dnia 7 listopada br. obchodziłby setną rocznicę swoich urodzin. Warto doceniać takich wybitnych ludzi jak on i budować mosty porozumienia oraz wzajemnego szacunku między ludźmi bez względu na ich przynależność konfesyjną.

Andrzej Seweryn

(andrzej.seweryn@gmail.com)